Verhalen schrijven zijn er in alle soorten en maten. Iedereen kan het! Ik zelf vind het ontzettend leuk om te doen. Eerst een karakter bedenken en een soort. Bijvoorbeeld horror, thriller, sciene fiction, fantasy, komedie of romantisch. Ik noem er maar een paar. Op school, krijg je wel eens tijd voor jezelf. In die tijd had ik een verhaal geschreven. Mijn ouders lazen het en zeiden, 'dat moet je op je blog zetten!' Eerst twijfelde ik, maar ik heb het toch gedaan. Lees snel verder!
Ik word wakker en schiet overeind. Er zit een man op mijn bed. Hij kijkt me triest aan. Ik wil gillen, maar het enige wat uit mijn mond komt, is een dof geluid. 'Wie..wie..b..bent...u..' Ik wil wegrennen, maar blijf verstijfd. 'Onbelangrijk' zegt de man, hij kijkt me schuin aan. Daarna gaat zijn blik weer naar de vloer. Ineens lijkt het lichter te worden. Mijn moeder komt binnen. 'Schat, je moet naar school toe.' Ik wacht tot ze de man ziet, maar dat doet ze niet. Ze loopt naar mijn vensterbank en doet het raam open. 'Opschieten, je heb niet de hele dag de tijd, je vader heeft zich ook al verslapen.' Ik knik. Ik kom al wat meer in beweging. De man kijkt nog steeds. Net of hij mijn ziel doorzoekt. Ik sta op uit mijn bed en blijf naar de man kijken. Daarna ren ik naar de badkamer toe. De deur opslot. Ik loop naar de wastafel en gooi koud water in mijn gezicht. 'Je hebt het je vast verbeeld.' denk ik. Ik droog mijn gezicht af en kijk in de spiegel. De man zit op de badrand. 'GA WEG!!' Schreeuw ik boos en bang tegelijk. Mijn moeder komt geschrokken binnen. 'Wat is er, schat?' 'Zie..zie..zie jij die man niet?' vraag ik verbaast. Ik wijs naar de man. 'Lieverd, je ziet spoken, schiet maar even op!' 'Wat wil je op je brood?' vraagt ze erachter aan. Ik zucht. 'Mam, kijk dan.' Ik wijs weer naar de man. 'Pindakaas of chocopoasta?' dramt mijn moeder door. 'Kijk dan!!' gil ik. 'Ik doe wel pindakaas.' ze loopt hoofdschuddend weg. Ik kleed me snel om, achter een soort scherm. Als ik erachter vandaan kom, zit de man er nog steeds. 'Wat wil je van me?' De tranen staan in mijn ogen. 'Vertel ze de waarheid..' Luid het antwoord. Ik schrik en deins naar achteren toe. Zal hij het weten? 'Jij kent mij niet, jij weet niet wie ik ben, jij bent mij niet!' zeg ik kwaad. 'Schat, je moet naar school toe.' dendert de stem van mijn moeder naar boven. Ik loop naar beneden toe en eet mijn broodje pindakaas. Daarna fiets ik naar school toe. Als ik achter me kijk, of ik over kan steken zit de man daar. 'AAH!' Mijn stuur draait en ik val. Ik voel de grond. Heel even verlies ik mijn bewustzijn. Daarna open ik mijn ogen, een auto komt mijn kant op. Ik gil. Ik knijp mijn ogen dicht. Plots voel ik dat ik word weggetrokken. Ik open mijn ogen weer, ik leef nog, maar hoe? De man kijkt me aan en loop daarna weg. Waarom hoe?
Daarna had ik geen zin meer om verder te schrijven, misschien komt er nog een vervolg. Het leek me leuk om eens in de maand een verhaal te schrijven en dan te posten.
Wat vinden jullie daarvan? ^^
Liefs Maaike
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zou je een reactie willen achterlaten? ;D